بر گرفته از کتاب “راهنمای نگهداری از گربه” اثر شایان صولتی انتشارات گوتنبرگ
وقتی خدا دنيا را آفرید، حیواناتی برای زیستن در آن خلق کرد و تصمیم گرفت به هر یک از آنان هرچه می خواهد بدهد. حیوانات در برابر بارگاه الهی به صف ایستادند و گربه، آرام خود را به انتهای صف طولانی رسانید و منتظر ماند.
خداوند به فیل و خرس قدرت عطا کرد؛ به خرگوش و آهو چالاکی؛ به جغد توانایی دیدن در شب؛ به پرنده ها و پروانه ها زیبایی ناب؛ به روباه زیرکی به میمون هوش به سگ وفاداری به شير شهامت و به سمور بازیگوشی. این ویژگی ها را حیوانات از خدا طلبيدند و خدا به آنها ارزانی داشت. سرانجام خدا به انتهای صف رسید و گربه را دید که در کمال شکیبایی منتظر نشسته است. «خب خواسته ی تو چیست؟» چنین پرسید خدا از گربه، گربه شانه بالا انداخت و گفت: «چیز خاصی نمی خواهم. هرچه باقی مانده که به کار کسی نمی آید مال من، مسئله ای نیست.»
خدا گفت: «اما من پروردگار توانايم. سرچشمه ی پایان ناپذیر همه ی آنچه به حیوانات بخشیده ام.» گربه با لحنی بی تفاوت گفت: «بسیار خب. پس کمي از همه ی آنچه به همه ی حیوانات بخشیده ای به من مرحمت کن.»
خدا شلیک خنده را سر داد؛ مجذوب هوش و ذکاوت عظیم این حیوان کوچک شد و خواسته ی او را با افزودن ظرافت و لطافت به ویژگی های دیگر اجابت کرد. علاوه بر این همه، گربه را مفتخر کرد به «خرخری دلپذير» برای نرم کردن دل انسان تا این حیوان را در خانه اش پناه دهد و او را پذیرایی کند. خدا اما نقاب فروتنی را از چهره ی گربه پرکشید و محرومش کرد برای همیشه از تظاهر به تواضع.
این روایتی است قدیمی (منبع کتاب قلندران چهارپا، فريده حسن زاده، نشر نو) از خلقت این موجود کوچک و دوست داشتنی، روایتی که می توان گفت کاملاً در مورد گربه ها صادق است. موجودی دلربا که با عشوه و کرشمه های بی نظیرش قلب انسان ها را تسخیر خود می کند. به گمانم آدمها در ارتباط با گربه به دو دسته تقسیم می شوند؛ آدمهایی که عاشق گربه هستند و آدمهایی که از گربه به دلیل وقار و عدم فرمانبرداری شان از انسان، متنفر هستند. حقیقتی که همه ی دوستداران حقیقی گربه به آن واقف هستند این است که شما هرگز صاحب گربه نیستید، بلکه اوست که شما را برای خدمت رسانی انتخاب می کند. هنگامی که گربه ای را صدا میزنید، فقط هنگامی به سمت شما می آید که دلش بخواهد. از این رو شاید برای برخی انسانها که از فرمان پذیری حیوانات لذت می برند، دلنشین نباشد. متأسفانه باور عموم جامعه این است که گربه موجودی بی وفا و بی چشم و رو است که محبت نمی فهمد؛ البته که موضوعی کاملاً نادرست است. گربه با انتخاب شخصی خودش و به روش منحصربه فردش به شما محبت می کند که همین موضوع آن محبت را ارزشمندتر می کند، چراکه این محبت از روی ذات و طبیعتش نیست بلکه انتخاب شخصی گربه است. باید به او فرصت بدهید تا به شما اعتماد کند و آن وقت خواهید دید که چگونه دل همه ی اعضای خانواده، حتى آن فردی که در ابتدا مخالف حضورش بوده را، به دست می آورد.
امیدوارم روزی برسد که همه ی انسان ها بتوانند همزیستی مسالمت آمیز با حیوانات را به فرزندان خود آموزش دهند و در آینده در جامعه ای زندگی کنیم که انسان به واسطه ی هوشمندی و قدرت تفکر و تعقلش، محیط زیست و موجواتش را بیش از پیش دوست بدارد.